Swellendam, 25-12-2018

‘Mama, wil je naar beneden komen? De haan heeft al gekraaid,’ dat is hoe ik gisterochtend wakker werd. Dat is precies wat ons huisje hier omschrijft. Midden in de natuur, waar je ’s nachts de bomen hoort ruizen, de krekels hoort tjirpen, vogels hoort overvliegen en af en toe ‘een roep’ uit de weidse omgeving. Dat is waar ik zo van houd! ’s Morgens is onze eerste aanblik de koeien die lopen te grazen met op de achtergrond de Langebergen. 
Voor ons huisje groeit een grote sinaasappelboom, het toevluchtsoord van vele vogeltjes die daar in alle rust neerstrijken, maar die elkaar soms ook behoorlijk te pakken lijken te hebben, als we afgaan op het luidruchtige gekwetter uit de boom. Naast de sinaasappelboom groeit een bananenboom en een lemontree.
Aan de zijkant van ons huisje bevindt zich een kruidentuin, waar wij als gasten gebruik van mogen maken. We mogen alle kruiden uit de tuin halen die we nodig hebben. Dit past ook geheel bij de gastvrijheid van onze gastheer. Bij aankomst stond er een bos verse bloemen op tafel, afkomstig uit eigen tuin om ons welkom te heten. George, onze gastheer, kwam vervolgens persoonlijk kennismaken en wildeal onze namen kennen. Met kaarten en uitgebreide routeomschrijvingen en heel wat tips kwam Jaap terug bij de receptie, toen hij daar vroeg of de natuurparken hier met Kerstmis zijn geopend. 

Met de tips van George hebben we besloten gister het Marloth Nature Reserve te bezoeken. Een natuurreservaat op 5 minuten rijden bij ons huisje vandaan. De omschrijving van George klopte, het was werkelijk prachtig! We zijn door de Langebergen gereden en hebben genoten van alle uitzichten. Nadat we twee keer baboons hebben gespot, die niet op de foto wilden, hebben we een fijne picknickplek gezocht voor we aan onze hike begonnen. Hiken kun je hier onbeperkt. Er zijn vele routes variërend in niveau en duur. Zo kun je routes van meerdere dagen kiezen, maar ook van een uur. Wij hebben voor een tochtje gekozen, waarvan ik vooraf had gelezen dat het voor jonge kinderen, met wat hulp, goed te doen zou zijn. Bas vond het fantastisch, door ‘de jungle’ lopen, en Anne zat lekker dicht tegen haar papa aan in de rugdrager. Doordat het park zo dicht bij ons huisje was, lagen we aan het begin van de middag al in het zwembad om daarna de kindjes op bed te leggen, terwijl wij konden genieten in ons bijzondere zitje met uitzicht over de omgeving. 

En dat het dan ’s avonds kerstavond is, voelt hier toch wel anders. Het is hier boven de 30 graden, hoogzomer, totaal niet passend bij ons plaatje van Kerstmis. Voor ons helemaal niet erg, want het zijn toch niet onze dagen. Natuurlijk hebben we er wel een hele gezellige avond van gemaakt. We hebben de braai aangestoken, Bas had lekkere cakejes uitgekozen en ijsjes als toetje. George kwam langs met zijn ‘kerstmandje’ waarin heerlijke karamelsnoepjes zaten, die hij bracht om ons een Merry Christmas te wensen. 

Vandaag, eerste kerstdag, hebben we heel bijzonder doorgebracht. Op aanraden van George zijn we naar De Hoop Nature Reserve gereden. Een uurtje hier vandaan, waarbij we door een geheel ander landschap zijn gereden. Terwijl we nog maar een klein deel van dit grote land gezien hebben, kunnen we nu al zeggen dat Zuid Afrika zoveel verschillende landschappen kent. Tijdens onze hele route zijn we misschien 3 auto’s tegengekomen. Een heel verlaten,stoffige, onverharde weg, dwars door de natuur, waar je nauwelijks een huis of mensen tegenkomt. Er zijn wel dieren: koeien, schapen en vogels in een droge, dorre omgeving in verschillende bruintinten. Jaap remde rustig af, zodat ik zachtjes m’n portier kon openen om wat schapen op de foto te zetten. Bij het op de grond plaatsen van mijn voeten, kraakte het dorre, gedroogde ‘gras’ en ontstond er een stofwolkje. Terwijl ik rustig richting de schapen liep, hoorde ik een vogel heel hard roepen, waarop alle schapen verschrikt opkeken en wegrenden, hierbij een grote stofwolk producerend. Deze vogel liet middels zijn roepen horen dat er gevaar was, en dat was ik. Een bijzondere ervaring. 
Onderweg misten we een afslag. Toen het begon te dagen dat we waarschijnlijk verkeerd reden, kwamen we per toeval een grote Jeep tegen. Jaap wordt al vaardiger in het aanspreken van allerlei mensen, dus hij zette zijn auto zo op de weg dat het voor de bestuurder duidelijk werd dat we iets wilden vragen. Raampjes open en we bleken inderdaad een afslag gemist te hebben. Na een mondelinge uitleg van de juiste route, zei deze blanke boer met zoontje van Bas z’n leeftijd op de bijrijderstoel: ‘Ach, rijd maar achter mij aan, ik breng jullie naar de juiste afslag.’ De mensen zijn hier zo vriendelijk en behulpzaam! 

Aangekomen bij De Hoop Nature Reserve werden we verrast door de schoonheid van dit natuurgebied. Hopelijk geven de foto’s jullie een klein beetje het idee van hoe mooi het hier is. Al doe ik hard mijn best de schoonheid goed vast te leggen , het is soms lastig dit te te vangen omdat het zo mooi en overweldigend is als je zelf midden in deze omgeving staat, dat dit moeilijk weer te geven is.
George had ons al verteld dat De Hoop, niet zo bekend is bij toeristen. Dat was ook te merken, want we hebben de hele middag een privé strand gehad, waar we alleen waren!!! En wat voor strand, het was werkelijk prachtig. Wit zand, helder blauw water. Tijdens het walvisseizoen zwemmen de walvissen hier voor de kust. Helaas loopt dit seizoen tot november en hebben wij het net gemist. Wel hebben we andere dieren kunnen spotten: struisvogels, bontebokken en zebra’s. Prachtig om deze dieren wild in hun natuurlijke leefgebied te zien. Later tijdens onze reis zullen we parken bezoeken waar de Big Five leeft. 

Morgen vertrekken we naar Oudtshoorn. Een plaats op ruim 2 uur rijden, welke bekend staat om de struisvogels. Waar we tot nu toe vooral in heel kleinschalige accommodaties verbleven, is dit een groter vakantiepark waar ook veel vertier op het park zelf is. We zijn benieuwd en gaan het ontdekken!