Volendam, 5-2-2019,

Vanaf ons eigen vertrouwde bank, onder m’n warme plaid schrijf ik ons laatste blog.  
Gistermiddag zijn we om 15.00 uur Nederlandse tijd richting de luchthaven in Johannesburg vertrokken. We hebben de huurauto op laten halen door het verhuurbedrijf, dit verliep niet helemaal vlekkeloos. Ze waren de huurauto vergeten op te halen. Vier telefoontjes later en heel wat uren verder werd de auto om 14.45 uur opgehaald, net voor we vertrokken. De Nederlandse eigenaar van de laatste accommodatie heeft ons afgezet op de luchthaven. Gezien de lange reis die we voor de boeg hadden met 2 kids, vonden we het relaxter als we ook niet nog eens de huurauto op de luchthaven moesten inleveren. En daarnaast staan de wegen rondom de luchthaven van Johannesburg bekend niet altijd veilig te zijn, vooral voor toeristen.  Deze keuze voor rust en veiligheid is ons goed bevallen! 
We vlogen met Air France, waarbij we een overstap in Parijs hadden. Het inchecken verliep ongelooflijk snel en georganiseerd. Hierdoor hadden we ruim de tijd om nog uit eten te gaan bij het restaurant op de luchthaven. Anne was al erg moe en die liet hoorbaar merken dat ze er geen zin in had. Daar heeft ze niet vaak last van, we gingen ook al aardig richting haar bedtijd, ze was opperdepop. We vroegen ons allebei af hoe dat in het vliegtuig zou gaan, maar het enige wat je kunt doen is het over je heen laten komen en zelf vooral rustig blijven. Je kunt immers niets veranderen aan de situatie. Na het eten hebben we onze banjers lekker laten uitrazen tijdens de wandeling naar de gate. Anne knapte daar zichtbaar van op en leek haar vermoeidheid te boven te komen. Aangekomen bij de gate hadden ze samen de grootste schik door onder de afgezette linten heen te rennen, waarbij ze heel wat lachende toeschouwers hadden. Ook het luchthavenpersoneel vond het vermakelijk om naar te kijken. Omdat we met jonge kinderen reisden  mochten we helemaal vooraan zitten, zodat we als eerste zouden kunnen boarden. Vliegen is mijn ding niet en zal het ook nooit worden. Een soort ‘koekblik’ hoog in de lucht waar je niet uit kunt en dan ook nog eens zoveel uur je daaraan overgeven… Maar als je wilt reizen en de wereld wilt ontdekken, op naar avontuur, dan is het vliegen onvermijdelijk. Eén groot voordeel met het vliegen met jonge kinderen is dat je enorm veel afleiding hebt en vooral met hen bezig bent om ze te entertainen. Doordat we helemaal vooraan zaten te wachten tot we konden boarden, zag ik aan personeel van Air France dat er iets aan de hand was. Dat klopte, niet veel later werd er omgeroepen dat er een technisch probleem was met het vliegtuig, daardoor konden we niet boarden. Ze hoopten ons over een uur meer informatie te kunnen geven over hoeveel vertraging dit technische probleem met zich mee zou brengen en wanneer en of het vliegtuig zou kunnen gaan vliegen. Dat zijn van die berichten waar ik dan niet zo heel blij van word… Technische problemen met het vliegtuig waar je daarna in moet stappen… En we hadden 90 minuten de tijd om over te stappen in Parijs, dat is niet veel tijd, en met enige vertraging zouden we de aansluiting zeker gaan missen.  
Ik ben gelijk naar het grondpersoneel gelopen om te vragen hoe het zou zitten met onze aansluiting. Ze gaven aan dat we mogelijk overgeboekt zouden worden naar een geheel andere vlucht. Rond middernacht zou er een rechtstreekse vlucht naar Amsterdam gaan, waar we mogelijk mee zouden kunnen vliegen. En als dat niet mogelijk was zouden ze naar een andere oplossing zoeken. Ze waren erg behulpzaam en vooral omdat we met de kleintjes reisden, gaven ze aan alles goed te zullen regelen. Dat gaf een gerust gevoel, maar het zou nog wel eens een hele lange tijd extra kunnen duren voor we thuis zouden kunnen komen.  
Er werd een snack uitgedeeld voor alle wachtende reizigers en Bas en Anne kregen een kadootje om het leed iets te verzachten. We hoefden ook niet meer bij de gate te wachten, zolang we maar wel op de luchthaven bleven. 
Na ongeveer 15 minuten werd er totaal onverwachts omgeroepen dat er goed nieuws was. Het technische probleem was opgelost en we konden gaan boarden! Ergens in mijn achterhoofd was er wel een stemmetje ‘Wat was dat technische probleem dan? Hoe kan het nou ineens zo snel opgelost zijn, terwijl ze het al over omboeken van vluchten hadden? Weten ze dan wel zeker dat het probleem goed verholpen is?’ Maar  alle medewerkers van Air France willen zelf ook veilig thuiskomen en willen ook dat hun collega’s en hun klanten veilig kunnen reizen, dus ze zullen vast weten waar ze mee bezig zijn. Ze laten ons niet instappen als het niet veilig zou zijn.  
Er was nog een gezin die met iets oudere kinderen deze vlucht had geboekt. Jaap zag deze moeder naar de balie lopen. Zij gaf aan niet meer met deze vlucht mee te willen. Het personeel was erg behulpzaam en heeft haar uitgelegd wat het technische probleem was. Hierop werd ze rustiger en is ze uiteindelijk met haar gezin in gestapt.  
Zo zie je maar, hoeveel onrust het woord ‘technische problemen’ met zich mee kan brengen. 
Wij hebben een fantastische vlucht gehad! We vlogen met een grote airbus, waar je rijen van 3-4-3 hebt. We zaten met z’n vieren op een vierpersoons rij, waarbij wij 3 stoelen hadden. Naast ons zat een alleen reizende jongeman. Hij zei niets, maar aan zijn gezicht kon ik aflezen: ‘Heb ik dit? Zit ik naast een gezin met 2 jonge kinderen tijdens zo’n lange vlucht…’ Een steward kwam hem net voor vertrek een andere stoel aanbieden. Hij greep deze kans met beide handen aan! En wij ook blij, want nu had Anne een eigen stoel! Niet veel later kwam een stewardess die zei dat we ook gebruik mochten maken van de gehele rij van 4 stoelen achter ons. Zo zouden we de kindjes op de stoelen neer kunnen leggen, zodat zij goed zouden kunnen slapen. Wat fantastisch! Zo hadden we 8 stoelen voor ons vieren! Bas en Anne hebben heerlijk geslapen, we hebben ze niet gehoord! Ze zijn de eerste 2 uurtjes wakker geweest, tijdens de snack en het avondeten. Daarna gingen de lichten uit en toen hebben we ze neergelegd en zijn ze in slaap gevallen. Bas moesten we zelfs wakker maken voor de landing en Anne werd iets daarvoor zelf wakker.  
Het vliegen is denk ik toch altijd iets waar de meeste mensen met jonge kinderen tegenop zien. Wij uiteraard ook, en wat is het fijn als het dan zo goed verloopt! 
Onze vlucht in Parijs hebben we rennend gehaald. Het was ons geluk dat dit vliegtuig een kwartier later vertrok, waardoor we nog net konden instappen. We waren de laatste passagiers die instapten. Een vlucht welke eigenlijk geen naam mag hebben. We waren net opgestegen toen de landing alweer werd ingezet. We vlogen precies rond zonsopkomst en dat was werkelijk een prachtig gezicht! 
Op Schiphol werden we opgehaald door bappie Thoom de Koe om daarna lekker naar ons eigen huisje te gaan. Daar stond een heerlijke uitgebreide broodtafel op ons te wachten, georganiseerd door de bessies en bappies, die zo blij zijn dat we weer thuis zijn.  
We zijn heel blij dat we dit avontuur zijn aangegaan. Natuurlijk was het spannend, maar een gezonde spanning die bij avontuur hoort. We zijn blij en dankbaar dat de reis zo goed verlopen is! We kijken terug op een fantastische ervaring. Een hele grote belevenis die ons de rest van ons leven bij zal blijven. We hopen een zaadje te hebben gepland bij Bas en Anne, dat zij ook mogen openstaan voor het ontdekken van de wereld, openstaan voor andere mensen en culturen. Anne stond vanmiddag in ieder geval alweer in de gang met haar jas aan en in elke hand een koffer!