Drakensbergen, 31-1-2019

Gistermiddag zijn we met onze nieuwe huurauto aangekomen in het meer dan prachtige Drakensbergen.  De behulpzame dame van de receptie was al ver voor opening van de receptie aanwezig om contact te onderhouden met het Zuid Afrikaanse verhuurbedrijf, zodat alles goed zou verlopen met het afleveren van de nieuwe auto. Zo fijn!  

Na een rit van 5 uur, waarbij we steeds verder door de bergen reden, en waarbij we het laatste deel door een onweersbui reden, kwamen we aan op één van de prachtigste plekken van de wereld, zoals Jaap het omschrijft. Het is hier werkelijk schitterend!  Na het in ontvangst nemen van de sleutels zijn we naar ons ‘huisje’, of zeg maar ‘huis’ gegaan. De schuifpui stond al open. Het terras was zo enorm groot dat ik heel voorzichtig naar binnenging, omdat ik verwachtte dat ik misschien meer mensen tegen zou komen. Zou dit soms ook als verrassing een gedeelde gemeenschappelijke ruimte hebben? Dat was niet het geval! Dit hele huis is voor ons alleen! Een grote, glazen serre met ruime zithoek en bedbanken welke een adembenemend uitzicht over de bergen heeft. Gevolgd door een grote woonkamer met eettafel en nog een zithoek, een luie stoel voor de open haard waar de haardblokken al klaar liggen om aangestoken te worden. Op elke bank en stoel ligt een opgevouwen plaidje over de leuning voor als we het ’s avonds koud zouden krijgen. Een grote, gevulde boekenkast. Een hele grote slaapkamer voor Bas en Anne met eigen badkamer met bad, douche, toilet en wastafel. Een gigantische keuken, een nog grote badkamer voor Jaap en mij, en een gigantische slaapkamer voor ons. Buiten een terras met meerdere zithoeken en in het grasveld een zwembad met uitzicht over de bergen. 
De weersverwachtingen waren bar en boos, maar inmiddels hebben we geleerd dat het weer hier niet goed te voorspellen is. Het kan zo ineens omslaan. Vanmorgen vroeg werd ik wakker van een stralende zon. Terwijl iedereen nog sliep ben ik om 6 uur naar buiten gegaan. Het was al zo warm, dat ik bij het zwembad ben gaan zitten met m’n benen bungelend in het water, uitkijkend over de bergen. Ik was niet alleen in het zwembad, een klein kikkertje trok baantjes in het bad en zwom regelmatig langs mij. Af en toe rustte hij uit op de slang van de stofzuiger die het zwembad hier schoonhoudt. In elk zwembad tref je hier een stofzuiger.  
 

Pas anderhalf uur later werden Anne en Bas wakker. Samen hebben ze Jaap wakker gemaakt en zijn we buiten gaan ontbijten.  
Na het ontbijt zijn we naar Spioenkop Nature Reserve gegaan. Bij de ingang werd zoals bij elk park de nodige administratie verwerkt om binnen te komen. Vooraf had ik gelezen dat het een kleinschalig park is. We kregen geen uitleg of plattegrond/route mee, daaruit maakte ik op dat het simpel één route is die je niet kunt missen. Dit is in meer parken het geval. 
We reden en reden, maar bleven maar op doodlopende paden uitkomen en kwamen alleen een wrattenzwijntje tegen. Na het zoveelste doodlopende pad te zijn ingereden, zagen we plots 3 rangers die in het park rondliepen. We hebben ze gevraagd of we wel goed zaten. Nee dus! We zaten aan de heel verkeerde kant van het park. Ze vroegen of we geen plattegrond en de route hadden meegekregen. De enige optie was terug naar de main gate om daar de plattegrond en route op te halen.  De meneer die ons had binnengelaten, keek me vreemd aan toen ik hem vertelde dat we de weg niet konden vinden en of hij een plattegrond en route voor ons had. ‘Hoezo? Ben je hier voor het eerst dan?’ Er bleek dus een hele brief te zijn met route, plattegrond en welke dieren erin het park leven. Dit is dus typisch Zuid Afrikaans. De mensen worden hier echt niet zenuwachtig. Als ze bijvoorbeeld in de Supermarkt tijdens het afrekenen bedenken dat ze toch nog iets nodig hebben, gaan ze rustig nog even shoppen in de winkel terwijl er een hele rij achter hen staat. Er zijn heel veel van dit soort voorbeelden te noemen. Soms kan ik erom lachen en soms krijg ik overal spontaan jeuk. Op die momenten besef ik me dat ik heel veel kan leren van deze mensen. Soms zou het goed zijn om een klein stukje van deze relaxte houding te hebben. Ik hoop er een stukje van mee te nemen naar Nederland! 
Nog een klein voorbeeld wat zich voordeed in ons vorige huisje in St. Lucia. Wij kwamen daar op zaterdag aan. Op zondag zou het huisje niet schoongemaakt worden volgens de voorschriften van de eigenaar, dan heeft de schoonmaakster vrij. Op maandag zou ze komen. Er was maandag echter geen schoonmaakster geweest. Ik ben navraag gaan doen, omdat ik graag schone handdoeken wilde. De schoonmaakster was om onbekende reden niet komen opdagen, terwijl haar werkgever hier niet van op de hoogte was. Ze zou dinsdag wel komen. Vlak voor we op pad gingen stond er ineens een jongedame in ons huisje helemaal hip gekleed, haren gestyled, en een grote damestas onder haar arm. Ik kon deze verschijning niet plaatsen, want tot nu toe hadden alle schoonmaaksters altijd kleding aan waarmee ze te herkennen zijn als interieurverzorgster (bv een schortje). Na terugkomst (toen we net hadden ontdekt dat de auto stuk was) was alleen de afwas in het afdruiprek gezet en verder was er niets gedaan! Bedden niet opgemaakt, vuile handdoeken lagen nog op de grond. Aangezien we de schone handdoeken echt nodig hadden, hebben we hier opnieuw om gevraagd. De werkgever ontdekte daardoor dat het niet goed gegaan was met schoonmaken. Ze is teruggestuurd naar ons huisje en Jaap heeft haar eens aan de tand gevoeld wat ze nou eigenlijk gedaan heeft toen ze ons huisje binnenkwam toen wij weggingen. Ze had allerlei smoesjes, maar het kwam erop neer dat ze alleen de afwas in het afdruiprek had gezet en daarna de deur weer heeft dichtgetrokken! Nadat ze is teruggestuurd heeft ze de grote schoonmaak gehouden in ons huisje. Ze was niet meer te stoppen met de sopdoek in haar hand. Ze had zelfs onze kleding die in de wasmachine zat en klaar was uit overijverigheid  geheel in de droger gedaan. Daar was ik dan iets minder blij mee toen ik dat ontdekte en de kleding al droog was… 
 

Zo is echt niet iedereen hier hoor! Maar dit soort situaties maak je hier echt mee. Eigenlijk lachwekkend. In dit huisje is het zo schoon en netjes. We leggen altijd een fooitje neer voor de schoonmaakster. Ik leg dit altijd op ons bed neer. Zo ook vanmorgen, maar toen we terugkwamen was het papiergeld keurig op mijn nachtkastje naast mijn boek teruggelegd. Morgen zal ik er een briefje bijleggen dat ze het echt mag meenemen.  
Gewapend met de plattegrond en route hebben we een mooie tocht door het Spioenkop park gemaakt. Er is hier één vaste route van maar 9,5 km die je kunt rijden. Hier hebben we kudu’s, zebra’s, giraffen en nog ander klein wild gezien. Op de picknickplaats zijn we uitgestapt en hebben we heel wat vitamientjes genuttigd. Ananas en mango welke we voor vertrek uit St. Lucia nog snel bij de fruitdames hadden gekocht.  
Op de terugweg naar ons huisje hebben we geluncht bij de Waffle Hut. Zoals de naam al aangeeft hebben we heerlijke wafels gegeten! En daarna zijn we het zwembad ingedoken! M’n kikkervriendje zwom nog steeds rond in het zwembad. We hebben hem eruit gehaald, omdat we vermoedden dat hij er zelf niet meer uit kon komen. Na wat uitgerust te hebben, is hij zijn weg springend vervolgd. Aan het einde van de middag trok de lucht hier dicht en kwam de voorspelde onweersbui. Vanuit onze serre is het een heel mooi en fascinerend gezicht om te zien hoe de hemel en de bergen telkens verlicht worden. Waaien kan het hier ook. De ramen waren aan het trillen in de kozijnen, maar inmiddels is de rust wedergekeerd.  
 

Morgen een nieuwe dag. We willen vooral nog even relaxen, nu we bezig zijn aan onze (voorlopig) allerlaatste dagen hier op het Afrikaanse continent. Wie weet komen we hier nog eens terug…