Kaapstad, 16-12-2018

Time flies, when you’re having fun…

Niet te geloven hoe snel de tijd gaat! Vandaag is het alweer zondag, komende nacht ons laatste nachtje in Kaapstad. Dat betekent dat de eerste week van onze reis alweer bijna om is, deze week is werkelijk omgevlogen! Wat hebben we al veel gezien en gedaan! Van onze host Wendy, krijgen we elke dag complimenten over hoe goed we zijn voorbereid op deze reis, en over de vele uitstapjes die we maken met twee kindjes mee. Het personeel is gek op Bas en Anne. Ze doen het zo goed, en ook dat krijgen we vaak te horen.
Ze zijn hier zo begaan en lief voor de gasten. Bas gaat ook altijd even op zoek naar het personeel. Ze vertellen van alles tegen hem in het Engels, hij verstaat het niet maar geniet van de aandacht. De betrokkenheid en warmte, maar ook de zorgzaamheid voor de gasten is heel groot.

Elke ochtend wordt er heel geïnteresseerd gevraagd waar we die dag naar toe gaan. Voor vertrek worden we dan voorzien van de nodige tips.
Vrijdagochtend vertrokken we naar de botanische tuinen van Kirstenbosch. Het is niet te beschrijven hoe ongelooflijk mooi dit is. We hebben geprobeerd het met foto’s vast te legen, maar de schoonheid van de natuur is moeilijk te vangen. Je doet al snel te kort... Wat een rust, ruimte, uitzichten, prachtig gezang van vogeltjes, ik heb er eigenlijk geen woorden voor. We hebben hier heerlijk gewandeld. Bas liep met een missie: hij was op zoek naar Bollo de Beer (mascotte van Landal Greenparks). Bij de ingang van het park, stond een groot bord met foto’s en uitleg van de tuinen. Bij Landal Greenparks proberen ze uiteraard het gevoel van rust, ruimte en ontspanning neer te zetten in al hun reclames. Blijkbaar zijn ze daar heel goed in geslaagd, want toen we voor het bord stonden, associeerde Bas dit direct met Bollo de Beer. Zijn verrekijker moest dan ook direct uit de tas getoverd worden, want we moesten Bollo vinden. Bas is de 2,5 uur die we gewandeld hebben, onophoudelijk doorgegaan met zoeken naar Bollo. Wij konden er erg om lachen, en op al onze vragen of Bollo dan ook een huisje in Zuid Afrika zou hebben, had hij sluitend antwoord waarom dit wel zo zou zijn.
Bollo hebben we uiteindelijk niet gevonden, wel zijn huisje, maar Bollo was op berenjacht.

Na de prachtige wandeling zijn we doorgereden naar de stranden: Camps Bay en Clifton. Dit zijn de bekendste stranden bij Kaapstad. Camps Bay wordt ook wel ‘St. Tropez’ van Zuid Afrika genoemd. Het strand is prachtig, maar erg druk. Vele mensen op handdoeken en ligbedjes zij aan zij. Het is niet zo ons ding om daar tussen te liggen. Wij houden meer van de kleinschalige strandjes, prachtige kleine baaitjes. Camps Bay en Clifton liggen vlak naast elkaar. We zijn doorgelopen naar Clifton. Vanaf de weg, die hoger ligt dan de stranden, zagen we dat daar ook een aantal ‘tidal pools’ zijn, dit zijn ‘getijden poelen’. Een soort afgebakende zwembaden, afgebakend door stenen, die veiliger zijn dan het zwemmen in zee. Het water in de tidal pools is afkomstig uit de zee. Het ziet er prachtig uit. Met onze hele stranduitrusting mee zijn we de weg afgelopen, richting de tidal pools, om daar te zwemmen en spelen in het zand. Op Clifton beach is het een gezellige boel met locals die aan het braaien (bbq-en) zijn. Al deze gezelligheid brengt ook een keerzijde met zich mee: overal, maar dan ook werkelijk overal lag glas in het zand. Na wat gelopen te hebben, op zoek naar een veilig stukje strand, zijn we teruggegaan naar de auto toen dit er niet bleek te zijn. Hoe mooi het ook was, veiligheid staat voorop. Heel jammer van zo’n mooi stuk natuur, nauwelijks meer te gebruiken is door toedoen van de mens. Dit verklaarde waarschijnlijk ook waarom het op Camps Bay zo druk was en hier heel rustig.

Flexibel als we zijn, hebben we de plannen snel gewijzigd. Na een korte stop in het hotel zijn we de auto ingesprongen om de Tafelberg te bezoeken!
Met de kabelbaan, die steil omhoog gaat, zijn we naar de top van de Tafelberg gegaan. Wat een belevenis. Op de Tafelberg stonden we tussen de wolken in, met een prachtig uitzicht op Kaapstad. Het was er behoorlijk koud, door de frisse wind, afkomstig van de Atlantische oceaan. Binnen in het restaurant hebben we ons opgewarmd en lekker gegeten. In het hotel een korte, maar heerlijke warme douche en op naar dromenland.

Zaterdagochtend stond onze wekker al vroeg. We hebben zelf een dagtocht samengesteld, die we gister tot uitvoer hebben gebracht.
Vanuit Kaapstad zijn we naar Hout Baai gereden, zo’n 20 kilometer. Voor de kust van Hout Baai zwemmen zeehonden en die wilden wij graag zien! De parkeerwachten kunnen wij steeds meer waarderen. Hoe fantastisch is het, als je een druk toeristisch oord binnenrijdt op zoek naar een parkeerplaats en er is meteen iemand die een parkeerplaatsje voor je regelt! Ook nu stond er een Zuid Afrikaanse man/jongeheer voor ons klaar om ons te helpen. Waar alle toeristen op deze plaats naar de (food)market gingen, heb ik de parkeerwacht gevraagd waar we de zeehonden konden zien. Hij nam ons mee naar een plekje achter een restaurant, waar geen enkele toerist te zien was! Daar lag een zeehond heerlijk te zonnen op de rotsen, om daarna verkoeling in het water te zoeken, en vervolgens weer op te drogen op de rotsen. Het was een hele bijzondere ervaring om dit dier in zijn natuurlijke leefgebied in alle rust te kunnen bekijken. We konden heel dichtbij komen.
Uiteraard hebben wij daarna ook de (food)market bezocht. Vooral Bas kon de heerlijke geuren van al het eten niet weerstaan. Het werden mini donuts, met chocola, en smarties. Ook waren er heerlijke broodjes te koop. Deze hebben we gekocht, om daarna tijdens onze picknick op te eten.
Van Wendy, onze host, kregen we te horen dat er in Hout Baai ook vissermannen zijn die de zeehonden voeren. Dit doen ze door een stukje vis in hun mond te nemen, boven het water te hangen, en de zeehonden komen uit het water omhoog om de vis te pakken.  Dit tafereel speelde zich af in de haven.

Na deze zeehonden stop zijn we richting Boulders Beach gegaan. We hebben de prachtige route over Chapman’s peak genomen. Een prachtige route langs de Atlantische oceaan tussen Hout Baai en Noordhoek. Door zijn schoonheid worden langs deze route veel reclames voor auto’s opgenomen. Dat alles hier is ingericht op picknicken was  ook hier overduidelijk. Overal langs de route zijn picknickplaatsen met werkelijk fantastische uitzichten.
Genietend in het zonnetje van de omgeving, en de heerlijke broodjes van de foodmarket, hebben wij onze honger gestild om vervolgens richting de pinguïns te gaan! Want wie Boulders beach zegt, zegt pinguïns! Boulders beach is een National Park waar duizenden pinguïns leven. Er is een stuk strand waar de pinguïns tussen de mensen doorlopen en zwemmen. En daarachter is een afgezet stuk strand, waar de pinguïns kunnen leven, zonder hordes toeristen. Wij hebben heerlijk, tussen de pinguïns, op het strand gezeten en gezwommen!

Na een goede nacht hebben we vanmorgen  Langa, de oudste township van Kaapstad, bezocht. Is dat wel een veilig, een township bezoeken? Jawel, als je het op de juiste manier doet wel. Dit is iets wat je zeker niet op eigen houtje kunt doen, maar wel als je met een goede organisatie gaat. Het was indrukwekkend. Allereerst hebben we een gospeldienst in de kerk meegemaakt, althans een deel van de dienst. De dienst duurt lang, het is normaal om hier tijdens de dienst de kerk in en uit te lopen. Zang, waarbij iedereen luidruchtig staat mee te zingen, is een belangrijk onderdeel van de viering. Heel bijzonder om daar tussen te staan! Vervolgens werden we door Simon rondgeleid door de wijk waar hij is opgegroeid en nog steeds woont. Township tours zijn heel belangrijk voor de bewoners van de townships. Deze tours bieden de bewoners kansen, net als Simon. Simon leidt ons door zijn wijk, vertelt zijn verhaal, leert zo voor groepen mensen te spreken, met als doel het worden van een echte gids.
Het is voor deze mensen zo moeilijk om zich te ontwikkelen. Doordat de families weinig tot geen geld hebben, kunnen ze onderwijs niet betalen en is er geen kans op een betere toekomst. Nelson Mandela heeft heel veel voor deze mensen betekend, nadat hij president werd. Inmiddels is school voor alle kinderen toegankelijk en weten de kinderen ook dat onderwijs de enige manier is om los te komen van armoede.
Doordat we met Simon door de wijk gaan, en iedereen hem kent, is het voor ons veilig. Wij hebben een stukje van Langa gezien, waar vooral stenen huizen, woonruimten zijn. De familie van Simon deelt een ‘huisje’. Hierin zijn 6 hele kleine kamers, met in elke kamer 3 bedden. Daarmee is de kamer ook echt vol. Er is een kleine gemeenschappelijke leefruimte, waar 2 kleine stenen tafels met stenen bankjes staan. Ook is er een kleine, hele eenvoudige doucheruimte. De gezinnen leven hier op elkaar, zonder enige privacy. Kleine kinderen worden onder de tafels, of op de tafels gelegd om te slapen, door gebrek aan ruimte.
In de wijk is een bibliotheek waar de kinderen in alle rust kunnen lezen of studeren. Het is duidelijk dat die rust en ruimte er niet is in de huisjes, eveneens blijft de school nog twee uur na schooltijd open om de kinderen die rust te bieden.
Als je door de wijk loopt zie je veel afval rondslingeren, het ziet er heel troosteloos uit. Er zijn ook iets ‘luxere’ leefruimten. Zo hebben we bij een familie binnengekeken die een stoffen bank had en een iets groter aanrechtblad, maar nog steeds heel erg klein. Aan de buitenrand van de wijk staan wat grotere en mooiere woningen. Deze zijn van mensen die het zich financieel kunnen veroorloven om buiten Langa te gaan wonen. Zij kiezen ervoor om toch met het township verbonden te blijven, omdat hier hun roots liggen. Voor de township is het ook belangrijk dat deze mensen er wonen, zij hebben een positieve invloed op de wijk. Tijdens onze wandeling kwamen we ook op delen die lieten zien dat er echt problemen zijn in de wijk. Groepen jongens/mannen die met flessen bier en luide muziek veel herrie maken op straat. Die met volle glazen bier, en grote blikken bier in een auto stappen. Je voelde op die plaatsen dat het zeker geen ‘veilig thuis’ kan zijn voor deze mensen, en het is ook wel duidelijk dat je hier als toerist niet alleen kan gaan lopen, zonder één van hen.
Op de terugweg reden we ook langs ‘shacks’, de wijken die om de townships heen zijn gebouwd. Dit zijn de’ huisjes’(krotten) gebouwd van golfplaten. We kunnen ons in het rijke Nederland geen voorstelling maken van deze leefomstandigheden…
Na alle indrukken van Langa, hebben we de kindjes lekker in bed gelegd om bij te komen van alles. En zo had ik mooi even tijd om jullie op de hoogte te houden van onze avonturen.

De foto’s en verhalen op onze site lopen niet altijd gelijk op. Als de foto’s er niet gelijk op geplaatst worden met het verhaal, volgen ze spoedig! Ik ben dan nog bezig met het uitzoeken van alle foto’s!
En dank jullie voor alle leuke reacties op onze verhalen!