Wilderness, 31-12-2018

Wat hebben we vandaag een fantastische dag beleefd! We zaten al vroeg  op onze veranda aan het ontbijt met uitzicht op de grote, groene tuin die volop in bloei staat en waar de pauwen rondscharrelen. Ons plan was om Red Berry Farm te bezoeken. Een aardbeienpluktuin, met een heleboel vermaak er omheen. M’n telefoon was aan het opladen en om 8.15 uur keek ik op het scherm om te zien of het al vorderde. Ik zag dat ik een appje had gekregen van Nico van de Outeniqua Power Van. De boodschap luidde dat we nog mee konden met de rit van 9.00 uur! Vanuit Nederland hadden we een aantal excursies, die we echt heel graag wilden doen, al geregeld. Een rit met de Power Van, een soort treintje, die over een oude spoorweg rijdt, hadden we niet vastgelegd. In 1907 werd het spoor in gebruik genomen, om tijdens een 14 uur durende tocht, naar Kaapstad te komen. Toen we eergisteren in Wilderness aankwamen, hadden we direct contact gezocht met de organisatie van de Power Van om tickets te boeken. Echter waren ze voor de komende 9 dagen volledig volgeboekt! Nu bleek er een annulering te zijn en konden wij toch mee met het treintje. Dit betekende wel dat we rennend van de ontbijttafel moesten om de auto in te springen. De rit naar het station was een half uur, dus veel speling hadden we niet. Maar we hebben het gered! We hebben een mooie tocht gemaakt Al boemelend over de rails hebben we tweeënhalf uur genoten van de weelderige, groene natuur, de witte stranden en helder blauwe zee. 
Na de treinrit zijn we alsnog naar de aardbeienpluktuin gegaan. Bas kon het niet afwachten tot hij zelf zijn aardbeien mocht plukken, maar hij moest echt nog even geduld hebben. We zijn eerst wat gaan eten en drinken bij één van de restaurants bij Red Berry Farm. Een heerlijke chocolade fondue met marshmallows, meringue en verse aardbeien uit de tuin, smaakten ons bijzonder goed! Het aanbod zoetigheid: taart, gebakjes, puddingbroodjes, chocola, en nog heel veel meer is hier enorm! Alles wat we tot nu toe geproefd hebben is ook allemaal heel erg lekker! Gelukkig hebben we al dit lekkers niet in Nederland ;-) 

Met gevulde magen zijn we de aardbeienvelden ingegaan met onze lege bakjes, die we goed gevuld weer hebben meegenomen uit de pluktuin. Een hele leuke activiteit, die we eerder ook in Nederland hebben gedaan in een kas. Het plukken is wel extra bijzonder als je in de buitenlucht met uitzicht op de bergen mag plukken. Voor de komende dagen hebben wij aardbeien genoeg! Bas en Anne vinden de rode vruchten heerlijk! Na het plukken, wat een behoorlijk warm klusje was in de brandende zon, vonden we het tijd voor een volgende stop op een ander terras bij de Farm. Naast de speeltuin, waar Bas zich prima vermaakte, hebben we een plekje in de schaduw gezocht om onze vochtbalans op peil te houden en om pizza te eten. 

Op de terugweg naar ons huisje hebben we een tussenstop gemaakt op Wilderness beach. Wat een heerlijk en mooi strand! Voor we naar Wilderness vertrokken zijn we door velen van jullie gewaarschuwd voor de gevaren die de Indische Oceaan op dit punt met zich meebrengt. Toen we zaterdag aankwamen in Wilderness en dit strand voor het eerst bezochten, zagen we zeer actieve lifeguards die onafhoudelijk de kustlijn in de gaten hielden en gelijk optraden als iemand verder dan zijn enkels het water inging. Ook Tony, de eigenaar van ons guesthouse, waarschuwde ons direct voor de zeer gevaarlijke stromingen die hier altijd aanwezig zijn voor de kust. Helaas is dit een landgenoot van ons een aantal dagen geleden noodlottig geworden… Heel triest en onvoorstelbaar, als je vanaf je handdoekje het water inloopt om even af te koelen om vervolgens nooit meer terug te keren… 
Zelf merkten we zaterdag ook twee keer dat het water hier vrij onvoorspelbaar is. Mijn fototoestel is een grote vriend van me tijdens deze reis. Samen gingen we een stukje richting het water om wat plaatjes te schieten. Daarmee houd ik altijd veilige afstand van het zeewater, maar terwijl ik stond te fotograferen kwam er een pittige golf, waardoor ik uit het niets tot m’n knieën in het water stond. Zo was Anne ook, op zeer ruime afstand van de zee aan het spelen met haar emmertje en schepje, toen er ook plots een golf kwam die haar bereikte en haar omgooide. Inmiddels hebben we ontdekt dat er iets verderop een lagune is, die nog in verbinding staat met de zee. In het eerste deel van de lagune staat zelfs nog een pittige stroming, maar daarna gaat de lagune een bochtje om, waardoor er een heerlijke, ondiepe waterplas is ontstaan waar zelfs kleine visjes in zwemmen. Bas en Anne hebben hier genoten! En wij ook! Doordat het water zo ondiep is, is het heerlijk warm. Bas speelde met een Afrikaans meisje. Waar hij in Kaapstad nog bang was voor de ‘bruine’ kindjes die een andere taal spreken, waren ze nu samen een zandkasteel aan het bouwen. Prachtig om te zien, ieder spreekt zijn eigen taal, maar het hindert niet dat ze elkaar niet verstaan. Het was huilen geblazen toen we aan het begin van de avond aankondigden te gaan vertrekken, wat tja… we hadden een afspraak met de braai. 
Hopelijk wordt het morgen een mooie stranddag, zodat we opnieuw naar de Lagune kunnen gaan. Gister hadden we de lagune al graag willen bezoeken, maar het weer besliste anders. Het was bewolkt met een windje. Je kunt hier dan nog steeds je korte broek aan, maar om op het strand te spelen, met de zeewind, was het echt te fris. 

Gister hebben we daarom Timberlake Organic Village bezocht. Een hele leuke plaats, waar gezond, creatief en duurzaam leven voorop staat. Ik heb nog niet eerder meegemaakt dat het personeel de eigen kruidentuin in loopt om de juiste kruiden en planten te verzamelen om de gerechten en/of sapjes van de klanten te bereiden. De kruidentuin loopt over in een speeltuin waar de kinderen kunnen spelen. Onze biologische smoothies waren heerlijk, evenals de gebakjes die we erbij hadden besteld. Na het bezoeken van een aantal winkeltjes met snuisterijtjes, kwamen we bij het atelier van één van de kunstenaars. Van deze aardige jongeman hebben we een beeldje gekocht waarbij een hand een potje vasthoudt. We houden onze ogen altijd geopend voor iets dat we bij Tims tuintje kunnen neerzetten. Jaap zal de hand en het potje thuis schilderen in de kleuren die wij graag willen en het meest passend vinden, om er vervolgens een plantje in te kunnen zetten. Zo hebben we een mooi aandenken aan deze reis voor ons bijzondere engeltje.
Na het bezoek aan dit artistieke en duurzame dorpje hebben we een stop gemaakt bij het uitzichtpunt: Map of Africa. Doordat de rivier afbuigt ontstaat er vanaf hoogte een beeld in de natuur waarin de vorm van Zuid Afrika te herkenen is. Na wat foto’s geschoten te hebben, door naar de Garden Route Mall. Een gigantisch winkelcentrum in George. Ondanks dat wij alleen wat boodschappen nodig hadden, kwamen we met heel wat meer naar buiten! Een bodyboard waarop zijn ‘superhelden’ stonden afgebeeld, konden we volgens Bas echt niet laten liggen, evenals een duikbril en een felgekleurde bal. De frisse wind en het daardoor koude zwembadwater trotseerde Bas om deze nieuwe attributen uit te proberen. Wat was hij trots!
De tegenstelling zijn hier heel groot. De Garden Route Mall is een super luxe, groot opgezet winkelcentrum waar bekende merken verkocht worden. Van armoede lijkt geen sprake te zijn als je iedereen met overvolle tassen en winkelwagens ziet lopen. Een gigantisch parkeerterrein waar de parkeerwachten druk zoekende zijn naar nog vrije plaatsjes voor de nieuwe bezoekers die zich alweer aandienen. Jaap en ik zijn er heel goed in om, ondanks een Tomtom en Google Maps, regelmatig de verkeerde afslag te nemen. Zo ook op onze weg naar het winkelcentrum. Hierdoor ontdekten we dat op nog geen twee minuten rijden van het winkelcentrum grote sloppenwijken liggen. Net voor de weg de sloppenwijk in zou gaan, was er een afslag om te keren en de juiste route naar het winkelcentrum te nemen. Hierdoor zijn wij ook niet in de sloppenwijk geweest, iets wat je hier uiteraard ook nooit moet doen, maar we kwamen wel tot de rand van de sloppenwijk. Je merkt direct dat de sfeer daar heel anders is. Mensen die aan de kant van deze drukke doorgaande weg staan, rondhangend. Een man die duidelijk de weg kwijt is en loopt te schreeuwen in de ruimte. Je ziet en voelt de armoede, wanhoop en onveiligheid die in dit gebied heerst. De auto’s zijn hier ook op ingesteld. Les 1 die wij kregen van de taxichauffeur die ons ophaalde van het vliegveld van Kaapstad was om altijd, maar dan ook altijd je deuren op slot te houden als je in de auto zit. Onze auto gaat automatisch op slot. De auto is ook met een alarm uitgerust. Als de achterbak, zonder eerst de centrale vergrendeling uit te schakelen, wordt opengehaald met de sleutel gaat het alarm af. Wij wisten dit eerst niet, dus de auto stond te loeien toen Jaap de achterbak met de sleutel opende. Al doende leren wij hier elke dag een beetje meer J