Wilderness, 29-12-2018

29 december 2018 - Wilderness, Zuid-Afrika

Vanmorgen hebben we Oudtshoorn achter ons gelaten, en daarmee de struisvogels. Wat was het leuk op de struisvogelboerderij! We waren er vroeg, en daarmee nog de enige gasten! Dit resulteerde in een privé rondleiding door een Zuid Afrikaanse jongen, die Zuid Afrikaans (Nederlands) sprak. Leuk om dit taaltje te horen, we kunnen het helemaal verstaan! 
We hebben Stompie ontmoet, de struisvogel met dwerggroei. Stompie is veilig op deze boerderij en mag hier oud worden. Ook hebben we Betsy ontmoet, de vriendelijkste struisvogel. Ze kan niet goed voor zichzelf opkomen en kan daarom niet met andere struisvogels samenleven. Ook Adam en Eva waren er, de oudste struisvogels van de boerderij. Adam en Eva leven hier samen en zullen ook samen blijven. In het wild heeft een struisvogelmannetje meerdere vrouwtjes. Dit komt geheel voort uit het feit dat struisvogel weinig hersencapaciteit hebben. Hierdoor zijn het niet de meest slimme dieren en kan een mannetje simpelweg niet onthouden wie zijn vrouwtje is. Ja, ja, mooi excuus J We mochten op struisvogeleieren staan om te testen hoe sterk deze eieren zijn, daarnaast zijn ze ook echt zwaar! Eén struisvogelei staat qua voedingswaarde gelijk aan 24 kippeneieren!!! De veren van de struisvogels zijn erg zacht. Ze worden voor boa’s gebruikt, maar ook voor in de huishouding. Je kunt er heel goed mee afstoffen! De interieurverzorgsters die elke dag onze huisjes schoonmaken hebben ook allemaal een plumeau van struisvogelveren om schoon te maken.  Een heleboel kennis rijker, hebben we de boerderij verlaten om de rest van de dag heerlijk te luieren aan het zwembad, konijntjes te aaien, te relaxen met een boek en te braaien.

Inmiddels zijn we in Wilderness. De route van Oudtshoorn naar dit dorpje was opnieuw werkelijk prachtig! Er is hier nog geen enkele rit geweest die saai was. Ook nu reden we langs prachtige vergezichten, door bergen en bergpassen. Onderweg hadden Jaap en ik het over de kundigheid van de mens. Alle wegen die hier zijn aangelegd, dwars door de bergen heen, het is een knap staaltje mensenwerk!
Onderweg vind je overal plaatsen om te stoppen en te picknicken. De ene picknickplaats heeft een nog mooier uitzicht dan de andere plaats. Omdat onze rit naar Wilderness zo’n 5 kwartier is, besloten we om, voor we naar ons nieuwe huis rijden, de Wild Oats Community Farmers’ Market in Sedgefield te bezoeken. Een grote boerenmarkt, waar de lokale mensen de gelegenheid wordt geboden om één keer per week hun waar rechtstreeks aan de klanten te verkopen voor eerlijke prijzen. Dat brengt een heleboel drukte en gezelligheid met zich mee! Er werd veel etenswaar verkocht, waaronder heerlijke pannenkoeken! De pannenkoeken waren erg in trek, er stond een lange rij om deze lekkernijen te bemachtigen. Tijdens de bestelling kwam Jaap er achter dat dit een Nederlands gezin was, die toen hun kinderen nog heel jong waren, naar Zuid Afrika zijn geëmigreerd. Zij doen nu goede zaken met de verkoop van hun pannenkoeken. Ze waren ook werkelijk heerlijk! Bas heeft in no time drie pannenkoeken weggewerkt! Daarnaast werd er leuke waar verkocht, een zonnehoedje, een picknickkleed en een mozaïek schildpadje zullen ons gedurende deze reis verder vergezellen. Na een gezond sapje van ananas, appel en wortel, die vooral Anne heerlijk vond, en met lekkere broodjes voor de lunch zijn we richting de auto gegaan. Vlak bij de uitgang kwamen we de felbegeerde Dambula tegen. Een soort gele, bevroren vrucht in de vorm van een ijsje op een stokje. Werkelijk iedereen op de markt liep met dit felgele ijsje over de markt. Ook wij wilden dit proberen, en we snappen waarom iedereen aan dit ijsje liep te likken! Heerlijk!

Na een kwartiertje rijden bereikten we ons nieuwe verblijf: Hildesheim Guesthouse. Een landelijke, ruime, lange oprijlaan in de groene natuur leidde ons naar ons nieuwe huisje. Het viel ons direct op dat de grote hekwerken om binnen te komen waren verdwenen. Waar we in Kaapstad begonnen met een poort en een ijzeren hekwerk voor de deur om de lodge binnen te komen, werd dit in Franschhoek een grote ijzeren hek, met een ijzeren hekwerk als extra afsluiting voor de deuren, en naarmate we verder Zuid Afrika kwamen, zwakten deze maatregelen af. En nu is daar niets meer van terug te vinden. Een oudere man heette ons welkom en was direct heel behulpzaam. Hij heeft Jaap geholpen de auto uit te pakken en al heel snel had alles een plekje. We worden al handiger in het inpakken en uitpakken van onze spullen! 
Deze man runt de guesthouse. Hij heeft dit landgoed 10 jaar geleden gekocht en verwelkomt nu dagelijks zijn gasten. Ik kan me heel goed voorstellen, dat wanneer je pensioengerechtigd bent en je van dit leven midden in de natuur houdt, van de rust en ruimte om je heen, je deze stap neemt. 
Na een lekkere lunch, met broodjes, sapjes en aardbeien van de boerenmarkt, zijn we vertrokken naar het strand!

Foto’s

2 Reacties

  1. Hannie:
    1 januari 2019
    Vanaf nu kijk ik met andere ogen naar struisvogels 🤔😎
  2. Jacqueline:
    2 januari 2019
    Prachtige foto's en verhalen weer! Alle beste wensen voor 2019! En nog ff lekker genieten jullie😘😘