St. Lucia, 28-1-2019

Eergisteren zijn we aangekomen in het prachtige St. Lucia. Na een rit met veel regen, en daardoor veel oponthoud op de weg, zijn we aangekomen in dit plaatsje waar heel veel nijlpaarden en krokodillen leven. Dat niet alleen onderweg veel regen was gevallen, maar ook hier, werd ons bij aankomst gelijk duidelijk. De regenval onderweg zorgde voor slecht zicht en dit heeft veel ongelukken veroorzaakt op de weg. Gelukkig zijn we veilig aangekomen, maar dat gold zeker niet voor al onze medeweggebruikers. 
Opnieuw een heel fijn huis, of meer een appartement, wachtte op ons. Het huisje is helemaal ingericht op wildlife: de dierenhuiden liggen op de grond als vloerkleden, aan de muren in de woonkamer en in onze slaapkamer hangen meerdere dierenkoppen aan de wand. Bas en Anne hebben ieder een eigen slaapkamer en van een wasmachine en droger word ik dan ook nog eens extra blij! Door alle armoede die wij om ons heen zien, bedenk ik me dan ook gelijk dat het hebben van een wasmachine en droger niet altijd vanzelfsprekend is, maar dat we dit als luxe mogen beschouwen!

Bij aankomst werd het grote, elektrische toegangshek geopend door de security. Ons oog viel direct op het grote bord met een waarschuwing erop dat hippo’s en andere wilde dieren regelmatig over het resort lopen, gevolgd door instructies hoe op zo’n moment te handelen. Nieuwsgierig als we zijn is Jaap na het uitladen van de koffers direct naar het beveiligingsmannetje toegegaan om te vragen waar we de hippo’s het beste kunnen spotten. Ons resort grenst aan de rivier waar de hippo’s, krokodillen en vele slangen leven. Vanaf het resort is er een pad met loopbrug welke leidt naar een soort van houten vlonder boven het water. De alleraardigste beveiliger liep met Jaap mee om het te laten zien. Terwijl ze op de vlonder stapten, werden ze opgeschrikt door een harde plons en een hoop gespetter. Er lag een krokodil te rusten op het land die schrok van deze onverwachte gasten, hierop sprong hij snel het water in. De beveiliger vertelde dat er 2 dagen voor onze komst een hippo voor ons huisje liep. Hij heeft de foto’s naar ons doorgestuurd. Wij hopen dit ook nog mee te maken, maar helaas tot nog toe niet… De hippo’s zien er vrij lomp uit, maar je wordt hier van alle kanten gewaarschuwd voor ze. Dit wilde dier zorgt voor de meeste menselijke, dodelijke slachtoffers. Ze zijn heel erg agressief. Vooral als je tussen een hippo en het water staat, voelt het dier zich enorm bedreigt en een moeder hippo met een jong kan heel snel agressief zijn. 

Om de nijlpaarden beter te kunnen zien, zijn we naar de grote brug boven de rivier gegaan. Vanaf daar zagen we er al meerdere in het water liggen. Ze kunnen trouwens hele luide geluiden produceren! Vanaf het water heb je natuurlijk pas echt goed zicht op ze, dus gister hebben we de hippo en croc tour gedaan. Met een boot zijn we 2 uur het water opgegaan. We hebben heel veel nijlpaarden en krokodillen gezien. Ook een aantal bijzondere, tropische vogels, want die zijn hier ook in overvloed aanwezig. Het was een hele mooie ervaring.
Om het iSimangaliso Wetland Park verder te ontdekken, zijn we vanmorgen via de Dukuduku gate het park ingereden om met onze eigen auto op safari te gaan. We hebben een mooie tocht gemaakt, waarbij we ook nog heel wat dieren hebben gezien. Het hoogtepunt waren de giraffen. Een grote groep met zeker 5 jongen. Dit park is heel rustig, dit zorgde er ook voor dat we helemaal alleen tussen deze grote groep langnekken stonden. Ze keken ons heel nieuwsgierig aan, maar gingen gewoon hun gangetje. Ook hebben we veel buffels gezien. 

Gister en vandaag hebben we heerlijk gegeten bij de Ski Boat Club. Een fijn restaurant met een heel fraai uitzicht over het grote water waar de hippo’s, krokodillen en vele tropische vogels leven. Voor Bas en Anne is er een speeltuintje met tuin waar ze lekker kunnen rondlopen. Het ligt 5 minuten rijden vanaf ons huisje. Op de terugweg hoopten we beide keren de hippo’s lopend langs de weg te spotten. Vooral ’s avonds komen deze uit het water en trekken het dorp in. Volgens Bas hoefde ik helemaal niet bang te zijn als er een hippo voor de auto zou komen te staan, want naast de 2 stoere mannen in de auto zit er ook een ‘schreeuw zusje’ in de auto. ‘De hippo’s rennen gelijk weg als m’n schreeuwzusje schreeuwt.’ 

Behalve al het wildlife hebben we hier ook wat cultuur opgesnoven. We hebben Veyane cultural village bezocht. Wat was dat leuk! Het voordeel van zelf reizen, en niet met een groep zoals we eerder vaak hebben gedaan, is dat je ook alleen bij zo’n dorp aankomt en niet met een hele horde mensen. Wij kregen direct onze eigen gids. We waren ook de enige bezoekers in dit zulu-dorp. We hebben 2 uur door het dorp gelopen, waar ons alles werd uitgelegd over de Zulu cultuur en tradities. Na ons avontuur in de bergen waar we dwars door de traditionele Zulu en Xhosa dorpjes reden, wilden we graag meer weten over deze mensen. Bas en Anne werden overal bij betrokken. Eerst vonden ze het erg spannend en durfden ze de hutten en huisjes niet in. Later kwam dit helemaal goed! Ze mochten zulu kleding, welke Bas niet meer wilde uittrekken! We kregen een privé dansvoorstelling, waarbij er zeer uitbundig gedanst en gezongen werd. Uiteraard moesten wij ook meedansen. Ook moesten de Hollandse mannen Jaap en Bas met de zulu mannen in gevecht. Daar heeft Bas het nog steeds over, hij vond het geweldig!
Na afloop van het bezoek wachtten ons een verrassing. Een jongeman stond met een grote emmer sop onze auto te wassen. Na het ritje wild coast kon onze auto dit sopje heel goed gebruiken! Dus de tocht wordt voortgezet met een glimmende auto!

Vanmorgen was ik bij het kantoortje van de booking agent waar we de hippo en croc tour hadden geboekt en die ons in contact heeft gebracht met Veyane village. Hij vroeg hoe ons bezoek aan het dorp was geweest. Ik vertelde hem dat ik het fantastisch vond. Hij vertelde dat hij ook in het dorp woont. Ik ging er vanuit dat dit dorpje echt voor de toeristen was opgezet, ik kon me namelijk niet voorstellen dat de mensen daar nog echt zo leven. Ik vroeg hem of de mensen die wij gister ontmoet hebben, daar echt wonen of dat ze ’s morgens naar hun werk gaan en ’s middags weer naar huis gaan. Zoals bij ons de klederdracht ook alleen tijdens werktijd wordt gedragen. Deze jongen viel bijna van zijn stoel van het lachen toen ik dat vroeg. De mensen wonen daar echt!

Vanmiddag hebben we ook de lokale marktkramen in de hoofdstraat bezocht. Prachtige fruitkraampjes waar ze heerlijke ananas, papaja, mango’s en nog meer tropische vruchten verkopen. Het fruit wordt direct voor je gesneden. Het zijn een soort mini ananasjes, die zo worden gesneden dat je het groen als een soort van stokje vasthoudt vanwaar je de ananas afhapt. Het was heerlijk! Morgen maken we zeker weer zo’n verantwoorde pitstop!

Helaas komt het einde van ons Zuid Afrika avontuur ook al langzaam in zicht. Onze laatste week gaat in. We blijven nog even in St. Lucia, om daarna door te rijden naar Drakensbergen. Daar schijnt de natuur eveneens betoverend mooi te zijn. Daarna verblijven we nog 2 nachten in Midrand. Een plaats nabij Johannesburg. In verband met de criminaliteit in Johannesburg hebben we ervoor gekozen niet in de stad zelf te verblijven.

Wij duiken hier zo ons bedje in. Hopelijk worden we vannacht gewekt door brullende hippo’s die rond ons huisje lopen. Wat zou dat leuk zijn!