Port Shepstone, 25-1-2019

25 januari 2019 - Port Shepstone, Zuid-Afrika

‘Waarom heeft die meneer een masker op?’ was de eerste vraag die Bas stelde toen we rond lunchtijd een pizzeria in Port Shepstone binnenstapten. Na een enerverende rit van 4 uur waren we heel erg blij dat we in deze pizzeria konden neerploffen. Een geheel gesluierde dame, waarvan het gezicht ook volledig bedekt was, nam onze bestelling op. In de beleving van Bas was het een meneer, begrijpelijk, want aan alleen oogbollen kun je niet zien of het meneer of mevrouw is. We hebben lekker gegeten, en volgens mij hebben we nog nooit in zo’n schoon restaurant gegeten. Ik zag het personeel non stop met schoonmaakdoeken in de weer. 

 
Vanmorgen zijn we rond 9 uur vertrokken uit Port St. Johns. We weten nu wat er bedoeld wordt met de slechte staat waarin de wegen verkeren, waarvoor we vele malen zijn gewaarschuwd. Het eerste deel van de reis verliep prima. Onderweg hebben we onze ogen uitgekeken. Prachtige natuur, groene bergen en heuvels zo ver je kunt kijken. Helaas was dat in ons geval soms niet zover door de regen en mist/laag hangende wolken. De natuur werd afgewisseld door dorpjes of soms stadjes waar we doorheen reden. En daar is toch een heleboel te zien! Het liefste zou ik de auto een half uur aan de kant van de weg zetten om alleen maar te kijken. Te kijken naar de mensen, hun leefgewoonten, de dieren die overal tussendoor hobbelen. Bijvoorbeeld  Xhosa vrouwen die hun gezicht wit, of rood hebben beschilderd, met prachtige kralen in hun haar.  
We waren nog maar net op weg toen ik een vrouw aan de kant van de weg zag lopen met een dode aap die ze aan zijn poten bungelend meenam. We hebben op meerdere plaatsen een soort kleine marktjes gezien waar vee wordt verhandeld. Kippen in een heel klein, zelf gemaakt, soort van kippenhokje van gaas. Zoveel kippen dat ze werkelijk op elkaar stonden, omdat ze er anders niet inpasten. Triest… Ook geiten en schapen in veel te kleine hokjes bij elkaar geduwd. Soms zie je een aanhanger volgestouwd met vee, waarschijnlijk op weg naar een lokale markt. Aan de kant van de weg kom je soms kleine kraampjes/stalletjes tegen waar men hun waar aan de man probeert te brengen.  
In dit deel van Zuid Afrika zie je de kleding van de mensen ook veranderen, evenals de woningen. Je ziet hier overal kleine ronde huisjes. Dit zijn de woningen van de Xhosa en Zulu stammen.  


Tijdens onze rit naar Port Shepstone waren er 2 routes te nemen. Eén die deels langs de kust gaat en de andere route gaat verder de bergen in. Wij wilden de route langs de kust, omdat deze iets korter was en omdat onze verwachting was dat deze route beter begaanbaar zou zijn. Vooraf hadden we gecheckt en de Tomtom gaf de route langs de kust aan. Op enige wijze heeft de Tomtom de route tijdens de reis aangepast in de bergroute. We zijn dwars door de Xhosa en Zulu dorpen gereden en daarbij tot de toppen van de bergen. De wegen waren daar heel slecht. Doordat het hier al dagen heeft geregend en het alleen zand en gravelwegen zijn was het op sommige plekken een modderweg geworden. Wij hebben geen 4x4 en daardoor voelden we dat de auto soms vast leek te zuigen in de modder. Voor ons reed een 4x4 die zo te zien ervaren was op deze route. De bestuurder manoeuvreerde zich behendig over de weg en wist de grote kuilen en hobbels te vermijden. Jaap volgde hem om zo goed mogelijk door deze rit heen te komen. Op een bepaald moment hebben we getwijfeld of we moesten keren en op zoek moesten gaan naar de andere route. Maar keren op een bergpad is niet heel handig, en daarnaast wisten we ook niet hoe die weg zou zijn. Even daarvoor waren we een Xhosa of Zulu dorp gepasseerd waar iets aan de hand was. Wij weten niet wat, maar het hele dorp liep uit over ‘de weg’. We kwamen grote groepen dorpelingen tegen die op weg waren naar iets. Op deze route rijden bijna geen auto’s. Voor ons reed een soortgelijke auto als de onze. De bestuurder sprak met de dorpelingen en besloot daarop te keren. Eerder zagen we ook andere bestuurders met dorpelingen spreken, maar zij reden in tegenovergestelde richting. Het gaf ons een wat onbestemd gevoel, op deze route vind je geen toeristen en word je geadviseerd niet te stoppen, deuren en ramen dicht te laten, en vooral niet uit te stappen. En nu door deze grote groepen mensen op de weg moesten we wel stoppen en stapvoets achter ze aan rijden. Het is allemaal goed gegaan. Al waren we ons tijdens dit deel van de rit wel erg bewust van het feit dat er geen sprake was van ‘alleen op de hoofdwegen blijven rijden’ zoals overal ingepeperd wordt…  Natuurlijk maak je de mooiste en bijzonderste dingen mee als je van de gebaande paden gaat. Daar houden we ook van en dat doen we ook zeker, alleen was het rijden met een gewone personenauto op een zeer slecht wegdek, hoog in de bergen tussen de Xhosa en Zulu dorpen, waar alleen bewoners van deze bergstammen zijn te vinden, wel erg avontuurlijk! 


Aangekomen bij ons nieuwe huisje vertelden we onze host over onze ervaringen. Zij vertelde dat deze stammen veelal heel vriendelijk zijn, vooral wanneer ze zien dat je kinderen bij je hebt. Het is vooral heel belangrijk hoe je hen behandelt. Zij worden niet altijd even goed behandeld, en blanke mensen spelen daar meer dan eens een rol binnen. Alert, waakzaam en altijd je autodeuren op slot, was haar advies. In deze gebieden zijn de mensen erg arm, en wij worden als ‘de rijken’ gezien. Overigens vertelde ze ons dat het in deze hele regio niet veilig is voor toeristen op het strand. Toeristen worden hier meer dan eens overvallen en beroofd wanneer ze na een bezoek aan het strand terugkomen bij hun auto. Het strand laten wij dan ook links liggen, ik denk dat we gister ook een goede keuze hebben gemaakt om gelijk weg te gaan. Bijkomstig is het hier nu ook zeker geen strandweer. Bas heeft lekker gezwommen in het zwembad bij ons huisje, zelfs in de regen! Vanaf de veranda is er zicht op de Indische oceaan, maar door het slechte weer was de oceaan nauwelijks te zien.  


Morgen rijden we door naar St. Lucia. Een heel toeristisch oord waar veel krokodillen en nijlpaarden leven. Het rijden van de wildcoast/Transkei was prachtig! Een schitterende natuur, waarin we het echte Afrika hebben gezien en waar we avontuurlijke kilometers hebben afgelegd! 
 

Foto’s

2 Reacties

  1. Hannie:
    25 januari 2019
    Bijzonder spannend reisverslag, te spannend voor mij!!
    Gelukkig is het goed gegaan, weer een ervaring rijker!
    Pas op voor de krokodillen en nijlpaarden!!
    Ik zal opgelucht adem halen als jullie weer veilig thuis zijn!!
    Dikke knuffel allemaal 😘
  2. Afra:
    25 januari 2019
    Jezus, van dit soort berichten wordt ik echt niet blij ...... en jullie nog minder..... het is een heel avontuur geweest om in jullie nieuwe huisje te komen....., vandaag bij jullie huisje blijven.... en dan gelukkig morgen weer in het veilige gedeelte. Dikke😘voor alle 4